Mijn man zit altijd aan me, en ik vind het niet fijn.

Jij probeert non-verbaal duidelijk te maken dat nu niet het moment is en hij voelt zich afgewezen. Vervolgens wordt hij boos of trekt hij zich terug. Weg verbinding.

Mijn man zit altijd aan me

Hoe kan ik zorgen dat hij stopt?

Eerder schreef ik in een blog over de chimpansee en de schildpad. De dynamiek van aanjagen en terugtrekken. In deze blog ging het met name over deze mentale beweging, maar die beweging uit zich ook fysiek. De één vindt het heerlijk om veel lichamelijk contact te hebben, de ander houdt daar eigenlijk niet zo van.

Laat hem weten hoe jij je voelt

Mijn man zit altijd aan me terwijl ik het niet prettig vind… Dit betekent (hoogstwaarschijnlijk) dat hij niet goed weet wat jouw behoefte (op welk moment) is. En soms weten we dat ook niet zo heel goed van onszelf. Ook geen schande. Soms communiceer je iets heel anders dan wat de ander daadwerkelijk ziet, hoort en begrijpt. Als jouw man aan je zit op momenten dat jij er niet op zit te wachten, dan moet hij daar mee ophouden.

Hou het bij jezelf

Maar ook jij hebt de verantwoordelijkheid om dit duidelijk te laten merken. Ga er niet met gestrekt been in. Zeg eerlijk wat jij wel en niet fijn vindt. Niet: ‘jij ook altijd met dat irritante gepluk’, nee, hou het bij jezelf. Zeg zo eerlijk mogelijk wat jij voelt, denkt, hoe het overkomt op jou. Behoeftes en wensen blijven vaak onuitgesproken in een relatie. Terwijl die niet vanzelfsprekend hetzelfde zijn. Waarom jij niet wilt dat jouw man aan je zit, dat maakt niet uit. Je wilt het niet en hij doet het toch.

En dat maakt wel uit.

We zijn gewend om over elkaars grenzen heen te gaan. Iedere keer verwonder ik me hier weer over, hoe normaal dat eigenlijk is geworden. En dan bedoel ik niet (super cliché) dat mannen altijd over (fysieke) grenzen van vrouwen gaan. Andersom gebeurt dat net zo goed en in homoseksuele relatie gebeurt dat natuurlijk ook. We zijn het zo gewend, dat we het niet eens meer in de gaten hebben. Maar er is een openstaande rekening, omdat ons lijf niets vergeet.

Weten waar je grenzen liggen, weten waar die van een ander zijn, versterkt de verbinding. Je hoeft het niet te raden, je mag het vragen. Je kunt het vertellen. Duidelijk en ondubbelzinnig.

Mijn man zit altijd aan me suggereert dat je dit niet prettig vindt. En dat betekent dat hij daar mee op moet houden. Want je bent misschien wel getrouwd, maar jij bepaalt toch echt wie je wanneer waar aanraakt. En het kan best heel lastig zijn om te accepteren dat de één veel meer behoefte heeft aan aanraking dan de ander.

Maar dat is wel het startpunt.

Wat is jouw behoefte?

Dit is een van mijn favoriete vragen. Wat heb jij nodig? Wat zijn jouw wensen en behoeften?

Het kan zo zijn dat jouw man niet kan voldoen aan jouw verwachtingen. Of andersom. En dat is natuurlijk helemaal oké. We kunnen best wat voor een ander doen, dingen die niet te veel moeite kosten en de ander een plezier doen. Heel gezond. En ook fijn, om je partner blij te maken.

Maar over sommige zaken valt niet te onderhandelen. Zit jouw man altijd aan je en wil je dat niet, dan zal hij moeten accepteren dat dit zo is. Maar jij hebt ook de verantwoordelijkheid om dit te bespreken. In welke situaties je dat vervelend vindt en wat maakt dat je dit als onprettig ervaart.

Ook kan het heel verhelderend zijn waarom hij voortdurend aan je zit te plukken op de meest onmogelijke momenten. Misschien zoekt hij wel bevestiging en is het zijn manier om te laten zien dat hij om je geeft.

Wellicht zijn er andere manieren waarop hij jou dat kan laten voelen, want deze manier heeft een averechts effect op jou. Bespreek dat samen. En als hij behoefte heeft aan (meer) bevestiging, lees dan het boek Verslaafd aan liefde, van Jan Geurtz. Sowieso altijd een uitstekend idee.