Vier jaar lang had ik niets geschreven op deze website. En dat had één reden: faalangst. Dat klinkt misschien overdreven, en het is natuurlijk ook lichtelijk gênant, maar het is wel waar. Ik was bang voor negatieve reacties. En als je niks doet dat eng is, dan blijft de afwijzing ook uit. En afwijzing is natuurlijk het ergste dat er is. Vooral omdat ik er bewust voor kies niet over cliënten te schrijven, en dus echt-echt-echt, schaamteloos over mezelf.

Tot het voorjaar van 2020. Op advies van mijn SEO-adviseur besloot ik mijn slapende website te reanimeren. En zij had één eenduidig advies: ga schrijven, blog! En lekker veel bij voorkeur. Dus in april 2020 publiceerde ik uiteindelijk mijn derde blog (ogen dicht en enter). En dat was eng.

Faalangst

Ik ben geen relatiemateriaal

En dat gebeurde direct al bij blog nummer vier. Een man suggereerde in zijn reactie op mijn schrijven dat ik ongeschikt ben voor relaties. Ook al had deze meneer mijn tongue-in-cheek achtig tekst iets te serieus genomen (en dit is een understatement), desondanks voelde ik zijn reactie wél. En ik wist echt even niet meer waarom ik besloten had om zo kwetsbaar te zijn.

Ineens was die daar weer in zijn volle, contraproductieve energie: faalangst! Die heerlijk, verlammende angst om fouten te maken. Het verkeerd te doen. De angst om te falen. Want deze meneer was natuurlijk niet de enige met deze mening. Lezers zouden vast en zeker schrikken van mijn gigantische kwantiteit aan faalervaringen (en oh, mijn god, er is nog zoveel meer!). Zo heb ik een eetprobleem gehad, ben ik overspannen geweest, en als mijn man zijn sokken niet in de was doet, denk ik dat ik niet goed genoeg ben. Bovendien ben ik minstens twee keer per jaar een hysterische perfectionistische moeder. Aai.

Kwetsbaar, open en schaamteloos

Maar dit is nu precies mijn ding. Open zijn. Kwetsbaar. Als privé persoon, maar ook in mijn coachgesprekken ben ik schaamteloos open en eerlijk. Dit vind ik fijn en dat doe ik bewust, omdat ik de cliënt uitnodig dat ook te zijn. Mijn ervaring is dat het het contact dieper maakt en de progressie in het traject groter. Dat is wat ik doe en in mijn werk voelt dit gemakkelijk, natuurlijk. Functioneel ook. Maar op mijn website, online ben ik ineens open voor iedereen. Voor de hele wereld. Dat is toch wel andere koek. Het is alsof ik naakt ben, en zichtbaar voor iedereen, als enige (want jullie hebben allemaal kleren aan).

Ik zou alles vermijden

Als ik luister naar mijn verlammende gedachten zou ik continu alles wat ik echt tof vind, waar ik blij van word, waar ik energie van krijg, vermijden. Structureel en zonder uitzondering. Ik heb namelijk nooit ergens zin in. Echt niet. In helemaal niks. Niet om naar buiten te gaan, niet om af te spreken met vrienden, niet om te sporten. Niet in feestjes. Zelfs vlak voordat ik op vakantie ga, word ik heel, heel erg chagrijnig. Eigenlijk doe ik het liefst helemaal niets. Nee, niet niks natuurlijk. Het liefst lig ik onder een dekentje op de bank, afstandsbediening in de hand. Chocola, wijn, kaasjes binnen handbereik en bingen maar.

Afwijzing blijft uit en dat is een beloning

En dat is lekker. Want vermijden is op korte termijn super fijn! Eventjes dat geruststellende gevoel van opluchting, omdat je lekker helemaal niks hoeft. Omdat je niet bang hoeft te zijn voor wat mensen denken of vinden. Niemand die boos of beledigd is door jouw toedoen. De afwijzing blijft uit. En dat is ook een beloning op zichzelf. Lekker met je kop in het maaiveld, in plaats van erbovenuit. Er kan je niks gebeuren en het is heel gemakkelijk precies daar te blijven. Faalangst is verslavend verlammend als je besluit er naar te luisteren.

Ervarend leven is iedere keer weer een keuze. En het blijft eng.

Sinds dit voorjaar publiceer ik regelmatig een blog. En iedere keer vind ik het weer eng. Het gaat totaal niet vanzelf, maar het is een keuze geworden. Ik kies er steeds weer opnieuw voor om mijn kop boven het maaiveld uit te steken. Om kwetsbaar te zijn. Ondanks de faalangst. Ogen dicht en enter. Het is nooit te laat om bewust te kiezen voor een ervarend leven.

Natuurlijk ben je bang.
Ik ben dat ook.
Maar doe het toch maar.

Kies jij ook voor jezelf en ga je vandaag doen waar je blij van wordt? Ga je doen wat JIJ werkelijk graag doet, waar jouw hart sneller van gaat kloppen?

Wil je dolgraag in beweging komen, maar lukt het gewoon niet? Maak vandaag nog een afspraak en dan help ik je te dealen met je verlammende faalangst en krijg je een ervarend leven (met alles erop en eraan;), klaar voor?